Ken je dat? Dat een boek je heel diep raakt. Ergens een bodem raakt in je hele zijn, waardoor je wéét dat het waar is en heel relevant. Dat ervoer ik tijdens het lezen van het boek ‘Wanneer je lichaam nee zegt’ (When the body says no) van Gabor Maté. Aanvankelijk kwam ik er maar moeilijk in; ik houd niet van moeilijk geschreven teksten, gelardeerd met technische uiteenzettingen.
Inhoud
Weerstand
Die gevoelde weerstand is trouwens al een teken aan de wand. Meestal betekent het dat er iets belangrijks aan de hand is wat mijn ego liever niet toelaat in mijn bewustzijn. Maar goed. Weerstand dus.
Gaandeweg werd ik steeds meer gegrepen. De ene na de andere casus werd beschreven. Allemaal mensen die door chronische stress uiteindelijk een lichamelijke ziekte ontwikkelden. Chronische stress met een oorsprong in de kindertijd. Een oorsprong die te maken heeft met verlies van authenticiteit, van helemaal mogen en kunnen expressie geven aan wie je ten diepste bent. Emoties die er niet mochten zijn. Echt ontmoet worden door je ouders of verzorgers.
Terwijl die ouders over het algemeen niets liever willen dan de liefde voor hun kind op een constructieve manier uiten. Maar dat niet kunnen door hun eigen verwondingen, opgelopen in hún kindertijd.
Ziekte door verlies aan authenticiteit
Zooo, dit komt binnen! Hoeveel mensen worstelen niet met ziekte? En dan heb ik het over van alles: van reuma tot kanker, astma, darmontstekingen, ziekte van Alzheimer, prikkelbare darm syndroom en multipele sclerose. En hoeveel mensen leven volgens hun overlevingsstrategieën, ontwikkeld tijdens hun kindertijd? Letterlijk ontwikkeld om te kunnen overleven. Hoeveel mensen leven het leven waarvan ze denken dat het zo moet, hoort of het beste is? Zonder zich af te vragen of het ook het leven is dat recht doet aan hun eigenheid, aan wie ze bedoeld zijn te zijn.
De kracht van negatief denken
Maté betoogt dat pijn, emotionele patronen, overtuigingen, stress en ziekte door de generaties heen worden doorgegeven. Tot iemand de boel opruimt.
En voor de duidelijkheid: het gaat dus niet over schuld hebben aan je medische situatie. Het boek laat juist haarscherp zien hoezeer ziekte het gevolg is van transgenerationele dynamieken.
Negatief denken is daarbij één van de sleutels bij innerlijk onderzoek en “echt positief denken begint bij het insluiten van onze totale werkelijkheid.” Zowel de mooie ervaringen als de ervaringen van tekort schieten en van pijn. “Wat zegt deze ziekte over het verleden en het heden, en wat kan mij helpen met het oog op de toekomst?” (blz. 273-274)
Het gaat dus over lef en moed: durf je te onderzoeken hoe het komt dat je gevoelens van boosheid steeds onderdrukt, dat je het anderen iedere keer weer naar de zin wil maken of dat je altijd stoer en sterk moet overkomen? En durf je dit vervolgens ter discussie te stellen?
Elementen van genezing
In het boek benoemt de auteur een aantal elementen van genezing:
1- Accepteren hoe de dingen zijn, negatief mogen denken
2- Bewustzijn: leren je emotionele waarheid onder ogen te zien, leren vertrouwen op je innerlijke waarnemingen, tekens van stress in je lichaam leren herkennen
3- Het doorvoelen van boosheid
4- Autonomie ontwikkelen: ziekte is het eindpunt van een levenslange strijd om te kunnen zijn wie je echt bent
5- Behoefte aan hechting: durf/kan je je verbinden met anderen en de kwetsbaarheid tonen die er ooit voor zorgde dat je je van anderen afsloot?
6- Assertiviteit, in die zin dat je helemaal niets hoeft te doen om te bestaan en om te zijn wie je bent
7- Bekrachtiging als bewegen in de richting van iets waardevols door expressie te geven aan je creatieve zelf en verbinding met al wat is, het universum, god, of wat voor woord je er ook aan geeft.
Een hele reis dus! Resoneert dit bij je en wil je hiermee aan de slag? Neem contact met me op. Dan kijken we samen hoe ik een stukje met je mee kan lopen op het pad van bewustwording, zelfonderzoek en heling.
Of lees zelf het boek: Wanneer je lichaam nee zegt, door Gabor Maté.
